Zmierzch. Zjawisko czy co?
Cóż, minął już tydzień, a film jest na premierze generalnej, więc pomyśleliśmy, że dostarczymy zbiór myśli na temat sagi do rozważenia.
Zmierzch to rodzaj książki, którą czytasz z latarką pod okładkami o 3 nad ranem. Dlaczego? Czy to wspaniałe rzeczy? Czy jest idealna tylko kolejnym słowem na nudne? Czy to dobrze napisana książka? Słabo napisana książka z czynnikiem X, który uniemożliwia jej odkładanie? Czy to ma znaczenie tak długo, jak długo ludzie czytają? Opinii jest prawie tyle samo, co czytelników... oto niektóre dla Twojej przyjemności oglądania (zauważ, że są spoilery i niektóre opinie, które mogą różnić się od Twoich!):
1) The Twilight Saga (Melissa)
Melissa sugeruje, że prawdziwą gwiazdą programu może nie być Edward...
2) Co to za zamieszanie? (Anonimowy bibliotekarz)
Nieustraszony bibliotekarz postanawia zbadać fenomen Zmierzchu tylko po to, by przekonać się, że i on jest zaczepiony...
3) Zmierzch: Niesamowite czy przerażające? (Jenni)
Jenni mówi o związku między miłością a nienawiścią, jaki łączy ją z książkami i dlaczego - w końcu - waga mogła przechylić się kiedykolwiek tak lekko w kierunku nienawiści (spoilery!).
Wreszcie, naprawdę podobał mi się artykuł, który Caitlin Flanagan napisała w The Atlantic, mówiący o tym, dlaczego przemawia do dorosłych. Wydaje mi się, że ma rację.
Więc oto jesteś. Mogliśmy dodać więcej kupy. Dziękuję naszym trzem recenzentom. Na zdrowie.
1) Saga o zmierzchu
Po pierwszej stronie Zmierzchu zostałem niebezpiecznie zaczepiony. Cały czas byłem zaczepiany przez dwa dni, które zajęło mi przeczytanie pierwszej części, nawet przynoszenie jej do szkoły, żeby przeczytać - po prostu nie mogłem bez niej być. Powód tego? Większość ludzi kojarzy to z tym, że jest to idealistyczna historia miłosna, a wszystkie dziewczyny uwielbiają dobrą historię miłosną. Jednak mimo tego, co może myśleć reszta świata, nie zgadzam się z tym.
Co prawda, popularność książek ma prawdopodobnie coś wspólnego z tym, jak Stephenie Meyer opisuje bohatera wampirów, Edwarda Cullena jako "niemożliwie pięknego" i najbardziej niesamowitego faceta w historii, ale tak naprawdę, głębia i (lekka) rzeczywistość tej historii pochodzi od Belli - niezdarnej, nieśmiałej "nowej dziewczyny", która nie uważa, że jest szczególnie piękna, mądra czy w jakikolwiek sposób wyjątkowa. To jest to, do kogo odnoszą się nastoletnie dziewczyny. To właśnie sprawia, że "historia miłosna" jest jeszcze bardziej błyskotliwa - bo to dążenie "normalnych" dziewczyn wszędzie, by pewnego dnia spotkać własnego "Edwarda Cullena".
Styl pisania Stephenie Meyer jest bardzo atrakcyjny i natychmiast przykuwa uwagę czytelnika. Fabuła jest nieskazitelnie bezbłędna i nigdy cię nie nudzi. Meyer ma utalentowany sposób przedstawiania uczuć i emocji bohaterów poprzez ich działania i jest niezwykle uzdolniona w sposobie, w jaki nakreśla zakończenie na pierwszej stronie książki, co sprawia, że niezbędna jest lektura reszty uzależniającej i tantalizującej powieści.
Zjawisko Zmierzchu szybko rozprzestrzenia się w całej mojej formie, a koledzy z klasy kłócą się o to, kto może przeczytać unoszącą się obecnie w powietrzu kopię Zmierzchu. Dzięki dodatkowemu szumowi wkrótce wydanego filmu "Zmierzch", strumień przytłaczającego cudu Zmierzchu nie może być zapomniany w każdej chwili.
2) Co to za zamieszanie?
Ze Zmierzchiem Stephenie Meyer szybko stał się coraz bardziej nastoletnią sensacją, a z ponad 150 rezerwami na 25 egzemplarzach biblioteki pomyślałem, że czas na lekturę. Nie wiedząc, w co się pakuję, pożyczyłam egzemplarz przyjaciela, a gdy weekend się rozłożył, powoli i niewiarygodnie się zahaczyłam (w końcu kupiłam swój własny egzemplarz). Znalazłem się w potrzebie przeczytania wszystkiego naraz.
Gatunek mądry, Zmierzch zazwyczaj nie jest moim typem; nie jestem zazwyczaj wampirem, krwiopijcą dziewczyną, ale naprawdę Zmierzch jest wampirzą historią dla ludzi, którzy zazwyczaj nie lubią wampirzych historii. W związku z tym, że Bella, "normalna" dziewczynka z małego miasteczka, i Edward, "ssący krew" wampir, powoli rozwijają się i stają się coraz bardziej intensywni, wplątujecie się w historię Belli i Edwarda, poznając bliżej tajemnicę, jaką jest Edward z punktu widzenia Belli.
I choć akcja zajęła trochę czasu (około 400 pierwszych stron to codzienne wydarzenia, bo Bella powoli dowiaduje się więcej o Edwardzie i jego rodzinie) i pisarstwo jest po części nieco "grube", to jednak nie trzeba długo czekać, by wciągnąć się w tę opowieść o nastoletnich romansach i walce o to, by pozostać razem, podczas gdy wszystko, co ich otacza, próbuje je rozerwać.
Zaczyna się od: "Nigdy nie zastanawiałem się nad tym, jak umrę - choć miałem wystarczająco dużo rozumu przez ostatnie kilka miesięcy - ale nawet gdybym miał, nie wyobrażałbym sobie tego w ten sposób." Od tej chwili będziesz zahaczony, i nie będziesz chciał, żeby to się skończyło...
Anon
3) Zmierzch: niesamowity czy przerażający?
Ostatnio ludzie pytają mnie o książki "Zmierzch", a ja mówię im, żeby się nie kłopotali. Cóż, dokładniej mówiąc, wyje, 'noooooooo nie rób tego'! To nie jest woooooooorth it!", co jest skrajną odpowiedzią, przyznam, i generalnie musiałem to wyjaśnić.
Mam relację miłość/nienawiść z fenomenalnie najlepiej sprzedającą się serią wampirów Stephenie Meyer. Pierwszy dostałem od przyjaciela, który mi go polecił. Przeczytałem kilka dobrych recenzji i jestem frajerem (przepraszam za kalambur) dla historii o wampirach, więc ją przeczytałem. Nadal twierdzę, że pierwsza książka jest w porządku. Ogólnie rzecz biorąc, jest to dobra, solidna historia z ekscytującymi rzeczami i ciekawymi postaciami. Udało mi się zignorować całkowitą śmieszność wampirów, które błyszczą jak ładne diamenty oraz fakt, że Edward zdawał się strasznie prześladować Bellę, ponieważ był intrygujący i był dość seksowny, a ja lubię wampiry.
W drugiej książce wszystko poszło dość szybko w dół. New Moon zaczyna się od tego, że Bella prawie została porwana przez rodzinę wampirów Edwarda, którą rozwiązują, oddalając się. To chyba sprawiedliwe, bo oni nie chcą jej zjeść, a ona nie chce być zjedzona. Wtedy Bella zdradza, że tak naprawdę to nie jest ta silna bohaterka, o której myśleliśmy, że jest w "Zmierzchu". Rozpada się całkowicie bez Edwarda. Jest tak zniszczona, że całe rozdziały jej życia (cóż, książka) są puste. Ona po prostu nie może funkcjonować bez Edwarda w swoim życiu. Jest to dla mnie irytujące, ponieważ mam tendencję do myślenia, że kobiety powinny być w stanie żyć swoim życiem bez mężczyzny, jeśli tak postanowią. To znaczy, na pewno mieć ogromny dramatyczny dramat emocjonalny w swojej książce na wszystkie sposoby. Ale chcę, by moje postacie rosły i uczyły się z bólu, by ruszyły dalej ze swoim życiem i stały się dla niego silniejsze. Bella pogrąża się w emocjonalnym smutku, dopóki nie zda sobie sprawy, że inny chłopak może być w stanie sprawić, że będzie lepiej.
(Przy okazji, Jacob jest niesamowitą postacią i uwielbiam go za bardzo i nie mogę uwierzyć, że Stephenie Meyer potraktowała go tak źle w ostatniej książce. Drużyna Jacoba przez całą drogę, mógłby uszczęśliwić Bellę, gdyby mu na to pozwoliła.)
Więc nasza główna postać definiuje się poprzez mężczyzn w jej życiu. A najważniejszy mężczyzna to obsesyjny prześladowca, który chce ją cały czas mordować? To nie jest idealne dla dziewcząt XXI wieku, prawda? Martwię się, kiedy czytam w sieci recenzje od ludzi, którzy twierdzą, że te książki to najbardziej romantyczna rzecz, jaką kiedykolwiek czytali. Ciekawe, że to moje zmartwienie jest faktycznie poruszone w książkach. Jeśli znasz te książki, przypomnisz sobie, że ulubioną książką Belli jest Wichrowe Wzgórza. Czytałem Wichrowe Wzgórza. Wiem, że jest to jeden z wielkich romansów, ale jeśli naprawdę się nad tym zastanowić, to tak naprawdę jest to historia dwóch niewiarygodnie obsesyjnych bachorów, którzy niszczą życie wszystkich wokół siebie, bo się kochają, ale nie mogą być razem, bo mają zbyt dużą obsesję na punkcie siebie. Myślę, że Stephenie Meyer próbuje nam coś powiedzieć, zmuszając Bellę i Edwarda do rozmowy o tej książce, nie sądzisz?
W Zaćmieniu jest całe mnóstwo wilkołaków nienawidzących wampirów, a Bella przyznaje, że naprawdę kocha Jakuba i może być z nim szczęśliwa, ale i tak musi być z Edwardem, ale chce, żeby Jakub zawsze był w pobliżu i dlaczego nie może mieć obu? Nawet jeśli Edward i Jakub naprawdę chcą się pozabijać, ale nie mogą, bo Bella byłaby zbyt smutna. Złe wampiry z tej serii są dość przenikliwe, bo to nadal Wiktoria próbuje zabić Bellę pod koniec zaćmienia, tworząc te wszystkie szalone, dzikie "nowo narodzone" wampiry, które mają być jej armią przeciwko rodzinie Edwarda. To dość przerażające, jeśli w końcu zrobią z tej książki film, to będzie to horror.
Byłem dość podekscytowany pomysłem Breaking Dawn, [ale] nie przeczytałem go, muszę przyznać. Przeczytałam fantastyczne streszczenie/odkrótka książkę Cleolindy Jones, napisaną w "czasie rzeczywistym", kiedy sama czytała książkę. Jest kilka przerażających rzeczy w tej książce...
Więc skoro mam tyle problemów z tymi książkami, to dlaczego ja też je kocham? Stephenie Meyer jest bardzo dobrą pisarką. Znaczę, jej proza jest bardzo dobra i ona wie jak trzymać ciebie w zaczepie. Nawet kiedy głośno przeklinałam na bohaterów, nie mogłam odłożyć tych książek. Musiałem wiedzieć, co się stało potem. Zaczynasz się troszczyć o Bellę, Charliego i Alicję (przy okazji, ja też szaleńczo kocham Alicję; ona jest niesamowita). Mimo że zdarzają się pewne absurdalne rzeczy, martwisz się o bohaterów, a akcja jest ekscytująca i musisz przeczytać całą książkę.
…
Więc dlaczego mówię ludziom, których znam, żeby nie czytali Twilight? Ponieważ są to historie o okropnych rzeczach, które dzieją się z bohaterami, na których ci zależy, napisane w taki sposób, że nie możesz ich odłożyć. Kiedy zaczniesz czytać, musisz wiedzieć, co się dzieje. Nie jestem przekonany, czy ból jest tego wart. Mówię, nie czytaj Twilight. Oczywiście, nie mogę się doczekać filmu.
